Szabla z anatomiczną rękojeścią w formie głowy ptaka i otwartym jelcu. Konstrukcja rękojeści umożliwiała zarówno pewny chwyt jak i wykonywanie cięć łukowych z nadgarstka podczas których szabla obracała się na poduszce dłoni. Szabla dumnego Sarmaty. Była i jest nieodzownym symbolem polskiej szlacheckości. Pochodzenie karabeli jest wschodnie, ale tym bardziej polska szlachta, która wywodziła swoje pochodzenie od sarmatów nabywała szable jako klejnoty rodzinne, które dziedziczył syn po ojcu. Karabele były często bogato zdobione i rzadziej wykorzystywano je jako szable bojowe a częściej jako paradne, przez właściciela, który nie był zawodowym żołnierzem. Członkowie współczesnych stowarzyszeń szlacheckich, na swoich oficjalnych uroczystościach nadal przypasują do boku karabele.