Napierśnik nawiązujący kształtem do starożytnej zbroji łuskowej. Łuski zbroi karaceńskiej umocowane były na skórze lub grubym płótnie, w taki sposób, aby nachodziły na siebie, naśladując układ rybiej łuski. W XVI w. powrócono do karacen wzorując się na przedstawieniach cesarzy rzymskich. Również na ziemiach polskich w czasach sarmackich bardzo popularne były motywy klasyczne. Karacena ważyła około 25 kg, toteż używano jej częściej jako zbroi paradnej niż do walki. Wystepowali w niej przede wszystkim wyżsi dowódcy, oraz dowódcy chorągwi pancernych i husarskich, np. Jan III Sobieski.