Sztylet trzymany w lewej ręce (stąd nazwa), służył do parowania natarć, do walki w bliskim dystansie a nawet do łamania miecza przeciwnika. Zaopatrzony jest w charakterystyczną tarczkę osłaniającą dłoń, a gruba, mocna głownia, wyposażona w zęby służące do uchwycenia głowni broni przeciwnika i wytrącenia jej lub złamania. Szczególnie popularny w Hiszpanii i we Włoszech w XVI i XVII w.