Szpada braci Colaux, broń biała z charakterystycznym szpiczastym ostrzem i rękojeścią zakończoną tarczką ochronną lub kabłąkiem. Nazywano ją „mieczem spacerowym” i „mieczem do poduszki” ze względu na wyjątkową poręczność i niewielkie rozmiary. Od XVIII wieku traktowana jako broń przyboczna i część ubioru szlachcica (podobnie jak szabla w Polsce), dzięki czemu stała się lżejsza od niewygodnego rapiera. Waga szpady wynosiła około pół kilograma a długość – 90 cm.